Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain

Mijn mama haar favoriete film, waarvan de cd als kind overuren draaide, moest ik toch ook zeker en vast eens bekijken. 

Van het een komt het ander, deze film verschuift zichzelf toch ook naar bovenaan op mijn lijst. 
Ik voel me nauw verbonden met Amélie, op zoveel verschillende manieren dat ik bijna het gevoel krijg dat we in een ander universum dezelfde persoon zouden kunnen zijn. 

Certains vendredis soirs, Amélie va au cinéma. « J'aime me retourner et regarder le visage des gens dans le noir »

Uit deze film kan je dingen leren, zoals houden van Parijs en vele andere zaken. 

Alles aan deze film is fantastisch.
De kleur, het verhaal, het perspectief, de muziek, de karakters, de crème brûlée, de fotoautomaat, het horrordeeltje, de camerabewegingen, de manier waarop ze denkt, de cinema, alles waar Amélie van houdt. 

Hierbij heb ik kortom alles omschreven. Geheel omtrent, ik hou van deze film. 
Veel meer hoef ik niet te vertellen. 

Er is maar een ding waaraan ik mij stoor, dat het eraan te merken dat is dat een man achter het verhaal zit. 
Hoewel de film cinematografisch en op veel manieren correct is, vind ik dat de fantasie van een man soms een vrouw niet kan beschrijven. 

Ik wist niet dat het orgineel een musical was, maar deze versie zou ik graag toch ook eens bijwonen en bewonderen. 

Bedankt, tot nog eens!
-Rhode